يازده ماهگيت مبارك پسرم

يادم مياد ده ماه پيش همين موقع روز جمعه توي همين ساعت 12 شب دنيا اومدي و از روز سي ام به روز سي و يكم تولدت تغيير كرد. گرچه من يكي دوساعت قبلش خودمو بيمارستان رسوندم ولي تا آماده اتاق عمل شدم و خانم دكتر اومد يكي دوساعت طول كشيد و بالاخره 12 شب عزيزم دنيا اومدي و شدي همه وجود من و پدرت.

مهدي جوونم امروز خيلي كارهاي ديگه تونست انجام بده...

تونست هنگامي كه چهاردست و پا بود بشينه... تونست بدون اينكه جايي رو نگه داره براي مدت زيادي سرپا بمونه... تونست يه كلمه جديدتر بگه (مادرجون گفت: مهدي بابايي كجاست؟ مهدي: دد ... مادرجون: ماماني كجاست؟ مهدي رو به من كرد و گفت اينجاس)

ديگه غذاخوردنش بهتر شده... تقريبا غذاهاي سفره رو كم كم ميخوره.. دوست داره با دستاش بزاره دهنش... پيشرفتش واسه تقليد كردن خيلي خوبه.